Praca zdalna nazywana jest również telepracą lub e-pracą, dlatego że freelancer wykorzystuje w niej nowoczesne technologie, a wyniki swojej pracy przesyła pracodawcy przez internet. Kontaktuje się z nim za pośrednictwem poczty elektronicznej i internetowych komunikatorów.

Telepraca sprawdza się w przypadku pracowników, którzy analizują i przetwarzają informacje. Wyniki ich pracy nie wymagają kontaktu fizycznego z pracodawcą lub są niematerialne. Nie sprawdzi się jednak w każdej dziedzinie. Polecana jest głównie dla przedstawicieli, tzw. wolnych zawodów – grafików, rysowników, copywriterów, specjalistów SEO, redaktorów, tłumaczy, a także dla młodych rodziców, którzy chcą pogodzić pracę z opieką nad swoimi pociechami.

Pandemia koronawirusa sprawiła, że w pewnym okresie większość pracowników świadczyła pracę z domu, zdalnie. Tarcza antykryzysowa wprowadziła przepisy dotyczące pracy zdalnej, które są uregulowane aktualnie w Ustawie z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Praca zdalna może mieć charakter regularny albo doraźny. O drugim przypadku mówimy w sytuacji wyjątkowej, np. pracownik musi być w danym dniu w domu, bo czeka na montera domofonu, w związku z czym pracodawca pozwala mu wykonywać swoje obowiązki w domu. Istnieje również klasyfikacja, biorąca pod uwagę ile czasu pracownik wykonuje swoje obowiązki zdalnie, zgodnie z nią e-pracę można podzielić na:

• permanentną – praca zdalna w pełnym wymiarze,
• naprzemienna – niektóre dni pracownik przepracowuje w domu, a inne w biurze,
• uzupełniająca – praca stacjonarna w pełnym wymiarze, w wyjątkowych sytuacjach pracownik zabiera pracę do domu.